கவிஞா் ஹைருன்னிஷா, ராமநாதபுரம்;
என்னுள் நானாகிய ஒரு கவிதை தொலைந்தது. விரல் பிடித்து அழைத்துச் செல்லும் காலத்தின் மின் ஒளியில், நகங்கள் கீறிய வரைபடத்தில், சொற்களால் தெறித்துச் சிதறிய கோப வெடிகுண்டால், தண்ணீர் நின்ற பின்னும் மீந்து வழிகின்ற குழாய்த் துவாரங்களின் நீர்ச் சொட்டுகளாய், பாவாடை தாவணியில், மனம் தொடுகின்ற தமிழாய் உள்ளத்தின் ஆழத்தில் உயிர்கொடுத்து உயிரிழுக்கும் மூச்சாய். என்னுள் ஒரு கவிதை தொலைந்தது.;